Σειληνός
Οι Σειληνοί, δαίμονες των ρεόντων υδάτων και της ευφορίας της Γαίας. Ως Διονύσου σύντροφοι , συχνά συγχέονται με τους Σατύρους, αλλά μοιάζουν αρκετά με τους Κενταύρους, έχοντες αυτιά, ουρά και οπλές αλόγου, καταγόμενοι από τη Θράκη και τη Φρυγία. Αρχηγός τους ήταν ο Σειληνός, ο οποίος διαπαιδαγώγησε τον Θεό Διόνυσο και ο οποίος γινόταν μάντης στους ανθρώπους, μόνο, όμως όταν εκείνοι τον μεθούσαν. Οι Σειληνοί διασκεδάζουν τον Διόνυσο παίζοντας μουσική και χορεύοντας με τις Μαινάδες και τις νύμφες των ορέων. – Σειληνοί{…} μίσγοντ᾿ ἐν φιλότητι μυχῷ σπείων ἐροέντων, δηλαδή ενώνονται με τις νύμφες στα βάθη σπηλαίων ερωτικών (Ομ. Υμ. Εις Αφροδίτην, στ. 263)
Βαυβώγρια
Η λέξη ‘βαυβώ’ σημαίνει μήτρα, (βουβονική χώρα). Η Βαυβώ είναι θηλυκή γονιμική θεότητα, που το όνομά της παραπέμπει στο γυναικείο αιδοίο. Κατά άλλη εκδοχή, η Βαυβώ είναι η γριά παραμάνα της Ιάμβης, που παρηγόρησε τη θεά Δήμητρα με τα αστεία της και άσεμνους στίχους όταν εκείνη ήταν απαρηγόρητη για το χαμό της Κόρης της Περσεφόνης. Με την επίδραση των ορφικών, η Βαυβώ αντικαθιστά την Ιάμβη που είναι η προσωποποίηση του κωμικού στοιχείου στα Ελευσίνια Μυστήρια και αλλάζει τον μελαγχολικό χαρακτήρα τους, με τραγούδια σκωπτικά σε ιαμβικό μέτρο, ανακουφίζοντας την συναισθηματική ένταση των μυστηρίων. Η Βαυβώ με τα χρόνια έγινε Μπάμπω (μπαμπόγρια) και συνεχίζει να υφίσταται και στις μέρες μας με σκωπτικά δρώμενα, έθιμα και γιορτές γονιμότητας που διασώζονται στη Θράκη και τις Σέρρες
Μαινάδα με άμπελο ή κισσό
Με την άμπελο τυλιγμένη γύρω από το κεφάλι της, η μαινάδα διαποτίζεται με διονυσιακή μέθεξη τιμώντας τον Διόνυσο με ιαχές και εκστατικό χορό. Οι Μαινάδες, ως τροφοί και ακόλουθοι του Διονύσου, πρωταγωνιστούν οδηγώντας ρυθμικά την πομπή με ενθουσιασμό. Οι Μαινάδες είναι νύμφες ακόλουθοι του Διονύσου, φοράνε στεφάνια από κισσό και νεβρίδες (ελαφριά φορέματα από δέρμα νεβρού, δηλαδή ελαφιού) και τον λατρεύουν με τραγούδια, «μανικούς» χορούς και κραυγές.
Κερασφόρος μαινάδα
Στην αρχαιότητα τα κέρατα ήταν αντικείμενο σεβασμού, και θεωρούνταν ιερά σύμβολα, καθώς αντιπροσώπευαν τη θεϊκή δύναμη. Δεν είναι τυχαίο πως πολλές αρχαίες ελληνικές Θεότητες ήταν κερασφόρες, όπως λ.χ ο Πάνας, οι Σάτυροι, Θεοποιημένος κερασφόρος Μέγας Αλέξανδρος. Η κερασφόρος μαινάδα, εκτινάσσει την οργιαστική της δύναμη με πάθος οδηγώντας την πομπή με δυναμικούς δρασκελισμούς.
Σάτυρος
Δαίμονες του αγρού, τους οποίους οι ποιητές τους αποκαλούν ‘σκιρτόποδες’, επειδή χορεύουν με σκιρτήματα, ή ‘γλευκόποτες’ (=κρασοπότες), ή ‘κεραστές’ (από τα κέρατα που έφεραν), ή αιγίποδες (=τραγοπόδαροι). Στη δραματική ποίηση οι Σάτυροι αποτελούν τα κύρια πρόσωπα του σατυρικού δράματος, εξ’ ου και η ονομασία τους. Η γυμνότητα ήταν κανόνας για τους Σατύρους, αν και στο σατυρικό δράμα εμφανίζονται με δέρματα τράγων, ονομαζόμενοι έτσι ‘τράγοι’. Γνωρίζουν τη χρήση υποδημάτων- ενίοτε από δέρμα πάνθηρα-, ενώ κάποιες φορές κρατούν αυλό και φορούν κισσό στο κεφάλι.
Γλεντοκόπος
H παρέα των γλεντοκόπων -οι κωμαστές- όπως ονομάζονταν, μετά την οινοποσία τριγύριζαν κωμάζοντες, τραγουδώντας και ξεσηκώνοντας τον κόσμο για να τιμήσουν τον Θεό Διόνυσο. Οι εύθυμοι της παρέας, η ψυχή των Φαλληφορίων!