Στα Φαλληφόρια μπορεί κανείς να συμμετάσχει με τους εξής τρόπους:

• Στον χορό, εφόσον έχει τις ικανότητες, κατόπιν συνεννοήσεως με την οργανωτική ομάδα των Φαλληφορίων
• Στο κυρίως σώμα της πομπής που ακολουθεί το χορό. Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να προμηθευτείτε προσωπεία (με ενοικίαση ή αγορά) και να συνεννοηθείτε για το ένδυμά σας με την οργανωτική ομάδα των Φαλληφορίων
• Στο κοινό που ακολουθεί την πομπή. Απλά συναντήστε μας και βαδίστε μαζί μας για να βιώσετε μια μοναδική εμπειρία, και ίσως του χρόνου συμμετέχετε ακόμη πιο ενεργά!

Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα μας για να ενημερωθείτε για τα προσωπεία και τα αντικείμενα του δρωμένου. Όλα είναι μελετημένα ώστε να προσεγγίζουν την πειραματική αρχαιολογία, και χειροποίητα με φυσικά υλικά κατα τα πρότυπα της αρχαιότητας, δια χειρός του γλύπτη Εξηκία Τριβουλίδη. Εφόσον θελήσετε να νοικιάσετε ή να αποκτήσετε κάποιο από αυτά, επικοινωνήστε μαζί μέσω του ηλεκτρονικού μας ταχυδρομείου.

Ασφαλώς. Πρόκειται για μια εορτή χαράς και αναγέννησης της φύσης και της άνοιξης, από την οποία δεν μπορουν να λείπουν τα παιδιά! Το δρώμενο είναι μελετημένο, ώστε ακόμη και οι φαλλικοί συμβολισμοί να μην παίρνουν χυδαία προέκταση και σεξιστικές αναφορές. Απεναντίας, κάθε χρόνο στη γιορτή μας τα παιδιά πληθαίνουν, οδηγώντας όλο το σώμα της πομπής και κρατώντας στεφάνια και καλάθια με λουλούδια που συμβολίζουν τη γονιμότητα και την άνοιξη.

Παρ’όλο που τα Φαλληφόρια ήταν στην αρχαιότητα μια ευωχιακή εορτή προς τιμή του θεού Διόνυσου, στην πραγματικότητα σήμερα, δεν το προσεγγίζουμε με θρησκευτικές προεκτάσεις. Φιλοδοξία μας είναι να αναβιώσει ένα σπουδαίο έθιμο-πρόδρομος της κωμωδίας αλλά και του σημερινού καρναβαλιού, και να είναι ανοικτό προς όλο τον κόσμο που θέλει να το γνωρίσει, ανεξαρτήτως θρησκείας. Για το λόγο αυτό δίνουμε σημασία στην πολιτιστική προέκταση και μιλάμε για ένα καθαρά πολιτιστικό δρώμενο, ανάλογο των μεταγενέστερων που συναντάμε ανα την Ελλάδα (μωμόγεροι, μπούλες κλπ).

Ο φαλλός φέρνει ζωή ως γεννήτορας. Τίποτα δεν είναι τυχαίο εφόσον ζει και μετεξελίσσεται μέσα στο χρόνο, από την αρχαιότητα μέχρι τα σημερινά λαογραφικά δρώμενα ανα την Ελλάδα… Αξίζει να σημειώσουμε ότι αρχικά ο φαλλός λειτουργούσε στην καθημερινότητα του Ελληνα με αποτροπαϊκό – φυλακτήριο σκοπό, αφού θεωρούνταν ότι η απεικονιστική του παρουσία και μόνο προφυλλάσει και κρατά μακριά κάθε λογής επιβουλή που μπορεί να προέρχεται από κάποια εξωγενή κακόβουλη δύναμη. Γι’ αυτό και πολύ συχνά έξω απ τα σπίτια τους υπήρχαν φαλλικά σύμβολα που διασφάλιζαν την ακεραιότητα του ιδιωτικού τους χώρου.

Επίσης, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και ο διακεκριμένος γλωσσολόγος Μ. Κοπιδάκης στο άρθρο του “Και Διονύσου αρχαιότερα”, «Ακόμη και στους τάφους οι φαλλικές απεικονίσεις δεν είναι σπάνιες. Ο φαλλός υποδηλώνει τη μακαριότητα της μετά θάνατον ζωής, διασφαλίζει τη γαλήνη του νεκρού και προοιωνίζεται τη μέλλουσα αναγέννηση ή ακόμη και την εκ νεκρών ανάσταση». Από τις δύο παραπάνω διαπιστώσεις αντιλαμβανόμαστε το πόσο εξοικειωμένοι ήταν οι πρόγονοί μας με την έννοια του φαλλού και πόσο ενταγμένη ήταν η παρουσία του συμβόλου σε όλες τις εκφάνσεις του καθημερινού τους βίου.

Ακριβώς όπως και πριν περίπου 1.700 χρόνια, η πομπή των Φαλληφορίων ακολουθεί τα χνάρια των προγόνων, στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, κάτω από τη σκιά της Ακροπόλεως, εκεί όπου χτυπά ο παλμός του ελληνικού πολιτισμού. Και ξεκινούν από το θέατρο του Διονύσου, εκεί όπου ζωντάνεψαν για πρώτη φορά οι κωμωδίες του Αριστοφάνη.

Η λατρεία, και πιο συγκεκριμένα, η λιτανεία-περιφορά του φαλλού ως απεικονιστικό σύμβολο της γονιμότητος σαφώς και αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος των γονιμικών τελετών που συνέδραμαν στην διασφάλισης της ευκαρπίας και ευγονίας. Οι εορτασμοί αυτοί υπήρξαν ένα είδος τελετουργίας της γονιμότητος όπου αναπαριστούσαν, τόσο με την αρχέγονη μαγικό-θρησκευτική τους μορφή όσο και με το χαρακτήρα της μιμητικής αναπαραστάσεως, το θάνατο του παλιού μέσα από την παγωνιά του χειμώνα, προς το ξεκίνημα-την αναγέννηση του νέου που οδηγεί στην απελευθέρωση και την ανανέωση της ζωής. Γι’ αυτό άλλωστε οι τελετουργίες αυτές λαμβάνουν χώρα σε αυτήν την μεταιχμιακή εποχή του τέλους του χειμώνα προς την αρχή της πολυπόθητης ανοίξεως.

Κάθε, μα κάθε παραδοσιακό δρώμενο που επιτελείται στη σημερινή επικράτεια του Ελληνικού χώρου τις μέρες αυτές (και κάποια λίγο καιρό πριν), ανάγεται με άμεσο ή με έμμεσο τρόπο στα αρχέγονα ελληνικά τελετουργικά των φαλλικών τελετών και ασμάτων. Οι Μωμόγεροι στην Κομοτηνή, οι Γενίτσαροι και οι Μπούλες στην Νάουσα, τα Ραγκουσάρια στην Καστοριά, οι γιορτές στην Αγία Αννα, ο βλάχικος γάμος στη Θήβα την Τσικνοπέμπτη κ.α., εμφανίζουν αμέτρητες ομοιότητες με τα πρωταρχικά φαλλικά δρώμενα. Θα χρειάζονταν πολλές σελίδες για να αποδείξουμε όλες αυτές τις ομοιότητες και τις επιρροές.