
Κωμωδία
Το όνομά της η Κωμῳδία δεν το πήρε από την κώμην, το χωριό, όπως ισχυρίζονταν οι Δωριείς, αλλά από τον κῶμο, παλιά λέξη για το φαγοπότι, αλλά και για την παρέα των γλεντοκόπων, τους κωμαστάς, που μετά την οινοποσία τριγύριζαν κωμάζοντες, τραγουδώντας και ξεσηκώνοντας τον κόσμο, για να τιμήσουν τον Διόνυσον ή κάποιον άλλο Θεό. Η παραλλαγή Τρυγῳδία, κωμική επινόηση του Αριστοφάνους (Αχαρν. 499κκ., Σφήκ. 1537 κ.α.), παραπέμπει ως σχηματισμός στην Τραγῳδία, ως περιεχόμενο στο κατακάθι του κρασιού, την τρύγα. (www.greeklanguage.gr)
Οι φαλλικές εορτές υπήρξαν η απαρχή του είδους της κωμωδίας. Αξίζει να παραθέσουμε μονάχα την πάρα πολύ σημαντική αναφορά του ίδιου του Αριστοτέλη, όπoυ στην Ποιητική του 5. 1449b 2 ισχυρίζεται ότι, η ίδια η απαρχή της κωμωδίας, το δεύτερο ισάξιο μεγαλύτερο φιλολογικό είδος μαζί με την τραγωδία, η κωμωδία, προήρθε από τα αυτοσχέδια σκωπτικά άσματα και δρώμενα που λάμβαναν χώρα κατά την περίοδο του χειμώνα στον ελληνικό χώρο.
Αυτό που δηλαδή εμείς θεωρούμε ως κωμωδία, όπως διαμορφώθηκε ως λογοτεχνικό είδος την κλασσική εποχή αλλά και μετέπειτα στην Νέα κωμωδία, όπου και επηρέασε τα έως και σήμερα μετεμφανιζόμενα κωμικά φιλολογικά είδη έλκει την καταγωγή της από την Ελληνική Θρησκευτική παράδοση. Με λίγα λόγια, ό,τι μέχρι και σήμερα εννοούμε με τον όρο κωμωδία -που μέχρι τις μέρες μας ανθεί ως ζωντανό φιλολογικό, θεατρικό, κινηματογραφικό είδος- όσο και να μας φαντάζει παράδοξο, η πρωταρχική του πηγή βρίσκεται στην σταδιακή ωρίμανση-εξελιξη των φαλλικών ασμάτων και δρωμένων προς τιμήν του Θεού Διονύσου.